Wiehnachtsmann för een Ogenblick

Kort dorna kümmt en lütt Buttjer rin, villicht acht odder nägen Johr oolt, löppt driest an de Slang vörbi un seggt to de Keerl achter de Tresen: „Ik heff dat totaal ielig. Kann ik flugs fief Weitenbröttchen hebben?“. De Verkoper kiekt en Moment tominnst verbaast up de Jung un antwoordet denn: „Dat duurt en Wiel, wiel de Wietenbröttchen noch en de heet Aben sin. Aver hüt, an de eerste Wiehnachtsfieerdach, mööst du un keen anner Minsch it ielig hebben.“

Binah mag ik dissen wiese Wuurd de Prädikaat Pädagogisch Wiertvull verlehnen, as sik de Jung nochmaal mellt: „Ik heff dat aver wohrhaftig totaal ielig.“ Nu kiekt de Verkoper en beten unglöövsch un tuckschullert kort. "Denn mööst du fief annere Bröttchen utsöken.“ De Buttjer tellt nu lut dat Lüttgeld af, dat em Mudder or Vadder up de Cent nipp un nau för fief Weitenbröttchen in de Büxentasch stekt hebben. Ennen dut dat bi: „Eenfiefunachtig!“.

Nu seggt een Bursch in de Slang vör mi: „Weit du wat. Sök di fief Bröttchen ut un ik betahl di dat.“. De lütt Buttjer kregt foors en vossig Kopp, aver find denn risch sin Sprak wedder. Dat hollt an, bet he met de drang Bröttchentüüt an de Slang vörbi to de Düür gaht un dreemol met en vossig Kopp Schöndank seggt.

An de eerste Wiehnachtsfieerdach warr de Wiehnachtsmann kleeden en niemoodsch bruune Botten, rode Jeans, en gräun Parka, en bruune un rutpäpelt Baart un en kakelbunt Mütz. Ahn Bommel. Jedereen kann alltied för een Ogenblick de Wiehnachtsmann sin.